Pomiędzy VII -VIII w. ze względu na dominację Mercji (Mercja była jednym z siedmiu królestw) przeważał dialekt anglijski. Natomiast już w IX w. dialekt zachodniosaksoński (dialektem tym posługiwał się Alfred Wielki - jeden z najwybitniejszych królów wczesnej historii Anglii - był odpowiedzialny za zjednoczenie wielu królestw) został zdominowany przez inne. Ciekawy jest fakt, że literatura staroangielska, mimo że w większości napisana w dialekcie anglijskim, przetrwała do naszych czasów przetłumaczona na dialekt zachodniosaksoński. Język angielski (tak jak zresztą każdy inny język) zmieniał się wraz z biegiem czasu. Wydarzeniem, które zapoczątkowało wprowadzanie zmian była bitwa pod Hastings, która odbyła się w 1066 r. Potyczka zakończyła się rozgromieniem Anglo-Sasów przez Normandów (którymi dowodził Wilhelm Zdobywca) i śmiercią króla Anglii Harolda. Inwazja normandzka spowodowała zmianę klasy panującej na wyspie. Wprowadzano wiele nowych zwyczajów, upodobań ale także i język. Dwór i możni posługiwali się prawie wyłącznie językiem francuskim, który od tego momentu miał ogromny wpływ na kształtowanie się języka średnioangielskiego i jego kontynuacji - nowoangielskiego. Wtedy też pojawiło się wiele zapożyczeń z j. francuskiego (np: council, parliament, jewel, pearl, dress, sausage, toast). To właśnie język francuski był w dużej mierze odpowiedzialny za specyficzną wymowę niektórych angielskich słów oraz pewne "zmiękczenie" języka przez co współczesny język angielski nie jest tak "twardym" językiem jak chociażby język niemiecki czy języki skandynawskie.

Bitwa pod Hastings

Ramy czasowe okresu języka średnioangielskiego to wspomniana już bitwa pod Hastings z 1066 r. oraz początek panowania dynastii Tudorów (musimy jednak wziąć pod uwagę że są to tylko punkty odniesienia bo sam język nie zmienił się ani z dnia na dzień ani z roku na rok, zmieniał się stopniowo). Wyróżnione są też dwa podokresy:

- wczesny średnioangielski (1150-1300)- tutaj występują nieliczne zapożyczenia z języka francuskiego
- późny średnioangielski (1300-1450)- tutaj występuje bardzo duża ilość zapożyczeń z języka francuskiego

Wspomniane wcześniej, istniejące już dialekty rozwinęły w nowe dialekty średnioangielskie: północny. kentyjski, wschodni-środkowy, zachodni-środkowy, południowo-środkowy. W pewnym momencie bardzo dużą rolę zaczął odgrywać odłam londyński, który później stał się podstawą nowożytnego języka angielskiego. W latach 1450-1500 rozpoczął się okres języka nowoangielskiego, który podzielony został na trzy fazy:

- wczesny nowoangielski (1500 - 1650),
- późny nowoangielski (1650 - 1800)
- współczesny nowoangielski (1800 - do dzisiaj)

Początek renesansu w Anglii jest również początkiem tworzenia się nowoczesnego języka angielskiego. Dialekt londyński zaczął obowiązywać w całym kraju co miało również związek z wynalezieniem druku czyli rozpowszechnianiem się słowa pisanego i w pewnym stopniu jego ujednoliceniem. Słownik napisany przez dr Samuela Johnsona przyczynił się do usystematyzowania pisowni i zasad języka angielskiego. To właśnie wtedy nastąpiła fala wielu zapożyczeń z różnych innych języków:
- z łaciny i greki (virus, system, expensive, fact)
- z j. włoskiego (design, rocket, balcony, volcano)
- z j. portugalskiego i j. hiszpańskiego (banana, potato, guitar)
- z języków używanych w Azji i w Afryce (caravan, shogun)

Powstanie Imperium Brytyjskiego, póżniejsza jego ekspansja oraz etap kolonizacji były przyczyną wzrostu jego popularności i prestiżu. Wtedy właśnie rozpowszechniła się nauka języka angielskiego w różnych krajach na całym świecie.